حبیب نایب پور روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز، با اشاره به لزوم توسعه صادرات در بخش صنعت و معدن، افزود: کشور برای ارزآوری بیشتر و افزایش سهم خود در بازار جهانی نه باید و نه می‌تواند تنها به صادرات صنعت نفت اکتفا کند.

وی بیان کرد: توسعه بخش صنعت و معدن می‌تواند اقتصاد ایران را از تک‌محصولی بودن، خام‌فروشی و وابستگی به نفت، فرآورده‌های نفتی و گاز رها کند و گام بلندی در مسیر تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی باشد.

این کارشناس مسائل اقتصادی با اشاره به برخی از پیش‌نیازهای کشور برای ارتقا کیفی و افزایش کمی محصولات، گفت: ایران کشوری غنی در حوزه انرژی است. برخورداری از ۱۸ درصد منابع گازی جهان و ۹درصد منابع نفتی، سبب ارزان بودن انرژی در کشور شده که همین عامل (ارزان بودن حامل‌های انرژی) یک مزیت رقابتی منحصربفرد برای توسعه بخش صنعت و معدن است و می‌تواند زمینه‌ساز افزایش رقابت‌پذیری محصولات ایرانی در بازار جهانی شود.

نایب‌پور اضافه کرد: با این نگاه، گسترش صادرات در این بخش می‌تواند بسیاری از شاخص‌های اقتصادی کشور را بهبود بخشد خاصه اینکه محصولات ایرانی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه بازار خوبی دارند.

وی با اشاره به اهمیت رشد ناچیز صادرات کشور، ادامه داد: این رشد ناچیز نیز اغلب به زنجیره فولاد و صنایع مرتبط با آن تعلق دارد که البته در همین بخش هم نسبت به سه ماهه اول سال قبل، افت بالای ۱۵درصدی را شاهد هستیم که این البته می‌تواند به دلیل کاهش تقاضا در بازار جهانی نیز باشد.

نایب‌پور افزود: به هر حال کشور علاوه بر فولاد، در مس و محصولات پایین‌دستی، آلومینیوم و محصولات آن و همچنین در سنگ‌آهن پتانسیل بالایی دارد اما باید دانست صادرات بیشینه نیازمند فناوری روز و بکارگیری نیروی انسانی متخصص است.

وی گفت: اگر بنا داریم که مفهوم واقعی رشد اقتصاد و صنعت مبتنی بر دانش فنی روز را پیاده‌سازی کنیم، باید شرکت‌های دانش‌بنیان در زنجیره شرکت‌های بزرگ و اصلی قرار بگیرند.

نایب‌پور بیان کرد: شرکت‌های تولیدی و دانش بنیان زمانی می‌توانند پایدار باشند که خریدار آنها شرکت‌های بزرگی مثل فولادی‌ها و پتروشیمی‌ها باشند و تا این ارتباط دوگانه شکل نگیرد، هم شرکت‌های دانش بنیان نمی‌توانند استحکام پیدا و هم شرکت‌های بزرگ نمی‌توانند ارزش افزوده پایدار تولید کنند.

وی در پایان تاکید کرد: باید محیط رقابتی ایجاد و مداخلات قیمتی را برداشته و سیاست‌های ارزی منطقی و غیرسرکوبگرانه طراحی کنیم که در این صورت به شکل طبیعی شرکت‌های بزرگ مشتری محصولات شرکت‌های دانش‌بنیان می‌شوند چون دیگر رقابت براساس سوخت ارزان نیست، بلکه براساس دانش فنی است.